درز تصاویر توپ دوربرد، استراتژیک و نقطه زن تازه ایالات متحده با برد بیش از 1,000 مایل - وبلاگ رابا

به گزارش وبلاگ رابا، یکی از تصاویر منتشر شده توپی بسیار عظیم را نشان می دهد که به وسیله یکی از کامیون های منتقل کننده تجهیزات سنگین ارتش ایالات متحده از نوع M1070 Heavy Equipment Transporter حمل می گردد.

به گزارش وبلاگ رابا به نقل از روزیاتو، اخیرا تصاویر لو رفته از توپ عظیم تازه ارتش ایالات متحده در شبکه های اجتماعی منتشر شده است که اولین تصاویر از این جنگ افزار اسرارآمیز به تعداد می آید، جنگ افزاری که ادعا می گردد بردی بیش از 1,000 مایل (1,600 کیلومتر) دارد. این توپ با نام رسمی توپ دوربرد استراتژیک (Strategic Long Range Cannon (SLRC)) طوری طراحی شده که با کامیون قابل حمل و نقل بوده ، 8 خدمه داشته و بارانی از گلوله را روی سر دشمن در قاره ها و اقیانوس های مختلف خواهد ریخت.

یکی از تصاویر منتشر شده توپی بسیار عظیم را نشان می دهد که به وسیله یکی از کامیون های منتقل نماینده تجهیزات سنگین ارتش ایالات متحده از نوع M1070 Heavy Equipment Transporter حمل می گردد. از این کامیون برای کشیدن تانک های M1A2 Abrams استفاده می گردد و به همین علت می توان به قدرت و عظیمی توپ تازه پی برد. این اولین باری است که توپی با چنین عظیمی در ارتش ایالات متحده ساخته می گردد. کامیون های M1070 نزدیک به 27 فوت (بیش از 8.2 متر) طول دارد. این در حالی است که طول پایه توپ تازه ارتش ایالات متحده 40 فوت (بیش از 12.1 متر) و طول کلی آن، از پایان تا نوک لوله، حدود 70 فوت (بیش از 21.3 متر) تخمین زده می گردد.

توپ های دوربردی که در گذشته به وسیله خطوط راه آهن و امروزه به وسیله کامیون های سنگین حمل می شوند، در عصر تسلیحات هسته ای رفته رفته از اعتبار افتادند. برد این توپ ها به محدودیت نهایی و یک بن بست رسیده بود در حالی که توپ های کوچکتر با کالیبر کوچکتر ساخته شده بودند که می توانستند گلوله ها را برای مسافت بیشتری پرتاب نمایند.. توپ های کوچکتر، پرتحرک تر و با سرعت شلیک بیشتر می توانستند هدف را با حجم بیشتری از گلوله ها در مقایسه با توپ های عظیم، کم تحرک و بسیار کند در شلیک مورد حمله قرار دهند و به اندازه کافی چابک بودند تا بتوانند از دست سلاح های هسته ای دشمن فرار نمایند.

این موضوع ما را به یک سوال عظیم در خصوص توپ تازه SLRC می رساند: چگونه این توپ قادر است گلوله ای انفجاری را به مسافتی بیش از 1,000 مایل پرتاب کند؟

افزایش طول لوله و بعلاوه اندازه باروت به طور معمول می تواند روشی برای افزایش برد یک سلاح باشد اما در نقطه ای معین، مهندسان نظامی به محدودیتی معین در زمینه اندازه باروت می رسند و این محدودیت و خطر در خصوص لوله فولادین توپ هم وجود دارد که در صورت عبور از آن اندازه معین، خطرناک و غیرقابل تحمل خواهد بود. به عبارت دیگر لوله توپ قدرت انفجار خاصی را تاب می آورد که مقدار باروت پیشرانه را در محدوده ای معین و نه بیشتر از آن نگه می دارد. در دهه 1960، طراحان جنگ افزارها آغاز به ایجاد تغییراتی در گلوله های توپ برای افزایش برد کردند. این کوشش ها به طراحی و فراوری گلوله های دارای پیشرانه راکتی منجر شد که راکت را در پایه گلوله ها قرار داده و با ایجاد یک فشار گازی در پشت گلوله، به طور کلی خاصیت آیرودینامیک آن را افزایش می داد.

عظیم ترین توپ ارتش ایالات متحده تا قبل از توپ تازه، توپ 280 میلیمتری M65 Atomic Annie بود. این توپ طوری طراحی شده بود که کلاهک های هسته ای را روی هدف بریزد اما علیرغم سایز عظیمی که داشت برد آن تنها 20 مایل (32 کیلومتر) بود. بدین ترتیب حتی تکنولوژی راکتی هم نمی تواند برد 1,000 مایلی توپ SLRC را توجیه کند. اما چه چیزی باعث شده که این توپ بردی چنین جادویی داشته باشد؟ یک احتمال می تواند بکارگیری تکنولوژی رمجت باشد. رمجت ها موتورهایی هستند که هوا را به درون خود می کشند و با استفاده از به داخل کشیدن و منتقل کردن هوا به درون یک محفظه احتراق، اندازه زیادی اکسیژن برای سوخت تهیه نموده و بدین ترتیب گلوله را با سرعت هایی از 3 تا 6 ماخ به سمت جلو می رانند.

به علت اینکه موتور رمجت از هوای موجود به اسم سوخت استفاده می نماید به سوخت ذخیره شده کمتری احتیاج داشته و به طور کلی حجم گلوله را کاهش می دهد. اخیراً کمپانی سوئدی Nammo اعلام نموده که در حال توسعه یک گلوله توپ 155 میلیمتری با موتور رمجت است که برد آن نسبت به گلوله های معمول 4 برابر بوده و به 60 مایل (حدود 100 کیلومتر) می رسد. اما آیا گلوله توپ تازه SLRC از موتور رمجت استفاده می نماید؟ در حال حاضر این تنها چیزی است که می تواند برد 1,000 مایلی این جنگ افزار را توجیه کند. گلوله های توپخانه ای پرتابه های بسیار جمع و جوری هستند و فضای زیادی برای ذخیره کردن سوخت ندارند.

از این رو منطقی به نظر می رسد که یک سیستم پیشرانه ای به کار گرفته گردد که از هوای به سرعت در حال حرکت اطراف گلوله به اسم منبع سوختی استفاده کند. البته یک تکنولوژی تازه دیگر هم وجود دارد که به احتمال قریب به یقین در گلوله توپ SLRC به کار رفته است: سیستم راهنمایی با GPS که اصابت هر پرتابه با دقت کمتر از 10 متر را تضمین می سازد. توپ های عظیم همیشه از دقت بسیار اندکی برخوردار بوده اند و در صورتی که گلوله توپ تازه در فاصله نیم مایلی یا بیشتر از هدف به زمین برسد، اصولاً ساخت چنین توپی هیج توجیه منطقی نخواهد داشت و به همین علت باید گفت که این توپ به احتمال فراوان از دقت بسیار بالایی برخوردار است.

بدین ترتیب می توان با اطمینان گفت که گلوله های این توپ تازه دارای تکنولوژی هستند که از گلوله هویتزر155 میلیمتری Excalibur الهام گرفته شده است، گلوله ای که می تواند با دقتی بسیار فوق العاده حتی اهداف متحرک را هم هدف قرار دهد. ارتش ایالات متحده میخواهد از توپ SLRC برای نابود کردن استحکامات دفاعی دشمن در هنگام جنگ استفاده نموده و با پرتاب همزمان 4 گلوله، مراکز فرماندهی، سایت های دفاع هوایی، سیستم های راداری، مراکز انبار مهمات و تدارکات و دیگر اهداف استراتژیک و مهم دشمن را نابود سازد. این چنین مقداری از تخریبا باعث از بین رفتن مراکز کنترل و فرماندهی، پایگاه های دفاع هوایی و شبکه های دفاعی دریایی دشمن خواهد شد که راه را برای نیروی هوایی و دریایی برای ادامه عملیات باز خواهد نمود. سوال عظیم اما این است که آیا چنین توپی در عمل هم موثر خواهد بود؟

گرفتن بردی بیش از 1000 مایل از پلتفرمی که در گذشته تنها می توانست به برد نهایتا 20 مایلی دست یابد می تواند یک دستاورد خارق العاده و باورنکردنی باشد. تا به امروز هیچ سیستم توپخانه ای که بتواند حتی به نیمی از این برد نزدیک گردد هم ساخته نشده و به همین علت شبهاتی در خصوص واقعیت برد این توپ تازه وجود دارد. اما در صورتی که همه چیز واقعیت داشته باشد، می توان با توپ های SLRC مستقر شده در جنوب آلمان، شهر مسکو و اطراف آن را گلوله باران کرد. بعلاوه ارتش ایالات متحده می تواند از فیلیپین، جزایر مصنوعی چین- و مراکز پرتاب موشک و پایگاه های هوایی مستقر در آن ها- را به تلی از خاک تبدیل سازد و از ژاپن هم خود پکن در تیررس خواهد بود.

بدین ترتیب SLRC می تواند اهداف متعددی را در معرض خطر قرار دهد بدون اینکه یک جنگنده یا بمب افکن به هوا برخیزد و سعی کند با مخفی ماندن از چشم رادارها، در موج اول حمله به اهداف دشمن در نقاط دوردست حمله کند.