خانواده نماد همدلی اهالی شهرک فرهنگیان ، این تندیس ها را بانوان ساخته اند - وبلاگ رابا

به گزارش وبلاگ رابا، وقتی چند نفر از اهالی یک شهرک دست به دست هم داده و با مشارکت هم، برای محل سکونت خود، اثر هنری را خلق می نمایند، تا ماندگار باشد گویا قشنگ ترین اتفاق را رقم زده اند. نمونه این کار در شهرک فرهنگیان به وسیله تعدادی از بانوان صورت گرفته که با ساخت تندیس های مختلف برای محل اتراق شان به ثمر رسیده است.

وبلاگ رابا - مریم باقرپور: با عبور از بزرگراه همواره شلوغ و پرترافیک شیخ فضل الله نوری و ورودی شهرک فرهنگیان سکوت و آرامش را حس می کنی. این شهرک در دهه چهل به وسیله فرهنگیان نخستین مقدمات ساختش پی ریزی شده اما تکمیلش تا سال 1367 ادامه داشته و اکنون بیش از 15 هزار نفر در آن سکونت دارند. بعد عبور از میان خانه های آجری 2 طبقه، درختان چنارسبز و محوطه های گلکاری شده...، در نیمه های شهرک، پارک فرهنگیان دیده می گردد. ویژگی خاص شهرک فضای سبزش است که با همدلی اهالی به وجود آمده و ماندگار شده است. این روزها هم در بوستان اینجا تندیس هایی به چشم می آید که به وسیله تعدادی از بانوان ساکن شهرک ساخته و باعث شده تا عصرها و شب ها جمع زیادی از اهالی دور هم جمع شوند. نام تندیس ها را هم احترام و اتحاد سازندگانش خانواده گذاشته اند.

خواندنی های بیشتر را اینجا دنبال کنید

نمونه ای از سازه آبخوری که به وسیله مرضیه قره داغی در بوستان شهرک ساخته شده است

پایه گذاری کار بزرگ

ماجرای ساخت تندیس از آنجا آغاز شد که از 30 سال قبل، یکی از هم محله ای ها، به نام عربعلی شروه در شهرک فرهنگیان زندگی می کرد. او نقاش و استاد دانشگاه هنرهای زیبا دانشگاه تهران با 20 نمایشگاه نقاشی و مجسمه انفرادی در تهران بود. حدود 120 جلد کتاب ترجمه هم در زمینه هنر نقاشی داشت. آن طور که اهالی قدیمی شهرک فرهنگیان می گویند، عربعلی شروه به نکات اخلاقی، زیباشناسی و شاهنامه علاقه فراوان داشت و روزی تصمیم گرفت بر دیوار بوستان شهرک، تصویر زال و سیمرغ برگفته از شاهنامه فردوسی را نقاشی کند. تصویری که هنوز بر دیوار پارک به جای مانده است. البته او 3 سال بعد، یعنی سال 1390 بعد از طراحی بر دیوار فوت کرد اما اهالی قدیمی شهرک فرهنگیان فراموش ننموده اند که عربعلی شروه دلش می خواست، هنر در شهرک فراگیر گردد.

حدود یک دهه از فوت استاد شروه می گذرد اما هنر او هنوز بر دیوار شهرک دیده می گردد

چراغ شهرک روشن است

دلش می خواست هنرش میان اهالی نشر پیدا کند. این جمله را مرضیه قره داغی همسر مرحوم شروه می گوید. قره داغی که خودش در رشته هنری سفال و مجسمه فعالیت دارد، تصمیم گرفته 2 تندیس چراغ و یک آبخوری را، برای اهالی، در پارک شهرک بسازد. روز افتتاحیه تندیس های چراغ در پارک، هنوز عربعلی شروه زنده بود. بعد از فوت او، همسرش سومین تندیس چراغ را در پارک می سازد. او درباره علت انتخاب تندیس چراغ در پارک شهرک می گوید: چراغ نشانه روشنایی و آگاهی است. دلم می خواست چراغ شهرک همواره روشن باشد.

استفاده از وسایل دورریزخانه ها برای ساخت مجسمه ها

شکل گیری کانون هنری برای مشارکت جمعی

در ساخت سومین تندیس چراغ در شهرک فرهنگیان، قره داغی کانون هنری را در محدوده سکونتشان راه اندازی و از بانوان علاقه مند خواسته برای ارتقای منظر و فعالیت های مختلف عضو کانون شوند. با شکل گیری کانون که تعداد اعضایش از همان های روزهای نخست به 50 نفر می رسد، افراد تصمیم به ساخت تندیس های مختلف می گیرند. تندیس هایی که این روزها در بوستان شهرک همچنان توجه هر تازه واردی را به خود جلب می نماید. شهلا دانشور یکی مشارکت نمایندگان در ساخت تندیس ها می گوید: حتی در سرمای زمستان به همراه بانوان برای ساخت تندیس ها کوشش می کردیم.

سازه داخلی تندیس خانواده از سیمان، ماسه، آهن، آجر و... بدنه اش از پارچه های تکه تکه شده لباس اعضا، ظروف چینی و شیشه های شکسته خانه هایشان، کاشی و سرامیک های دورریز و... است. دانشور می گوید: محوطه بوستان و تندیس هایش برای همه اعضا خاطره انگیز است. چون در زیباترکردنش افراد بسیاری مشارکت داشتند. به ویژه که هر وقت وسیله ای در خانه می شکست به این فکر می کردیم که از آن در کدام قسمت تندیس استفاده کنیم.

فعالیت ساکنان شهرک فرهنگیان زمان ساخت مجسمه خانواده

خانواده ای با یک چراغ روشن

یک زن و مرد و 2 فرزند دختر و پسر، درکنار هم اجزای تندیس های بوستان شهرک فرهنگیان را تشکیل می دهند که با هم چراغی را به سمت آسمان در دستان شان نگه داشته اند. قره داغی می گوید: می خواستیم با این شیوه نشان بدهیم که با در کنار هم بودن می توان چراغ خانواده را روشن نگه داشت.

این تندیس ها حتی برای بسیاری از دیگر شهروندان هم مجذوب نماینده است تا جایی که سارا زبردست از فعالان رشته نقاشی و سفال که با وجود سکونتش در محله ای دیگر، گاهی به شهرک فرهنگیان تردد دارد می گوید: چند سالی از ساخت تندیس ها می گذرد. در این سال ها بسیاری از اعضای کانون فوت نموده یا از شهرک رفته اند. حتی بعضی از سازندگان این تندیس ها دیگر نیستند. اما این مجسمه ها مانده اند و معتقدم این گونه کارهای گروهی در دل مردم باقی می ماند و جاودانه می گردد.

تندیس خانواده

این روزها در بوستان ساکنان شهرک فرهنگیان، همچنان تندیس ها خودنمایی می نمایند. قره داغی که عامل شکل گیری اولین تندیس بوده معتقد است: این مجسمه ها از بین نمی رود گرچه این روزها بسیاری از مشارکت نمایندگان در ساختش در جمع ما نیستند. شاید به زودی تندیس دیگری را هم ساختیم. چون این موضوع در برنامه ام هست.

مجسمه چراغ که در گوشه ای از بوستان این شهرک قرار گرفته است