بازی دوسر باخت با گرانی بلیت سینما خبرنگاران - وبلاگ رابا

به گزارش وبلاگ رابا، امیرحسین علم الهدی معتقد است که سینمای ایران چاره ای جز افزایش بلیت سینما ندارد، اما این مساله باید با برنامه ریزی درست دنبال شود.

به گزارش گروه فرهنگی وبلاگ رابا، امیرحسین علم الهدی عضو شورای سیاستگذاری و هیات مدیره موسسه هنر و تجربه با اشاره به مباحث مطرح شده درباره افزایش قیمت بلیت سینما ها در سال 1400 گفت: متاسفانه در یک دور باطل افتاده ایم که نه این افزایش قیمت را می توان تایید کرد و نه آن را رد کرد، مانند باقی شاخصه های حوزه اقتصادی. می دانیم که در یک سال و نیم گذشته تورم به چه میزان افزایش داشته است و سینماداران هم به دلیل هزینه سینماداری اگر بخواهند همچنان با بلیت سال 98، اکران 1400 را شروع کنند، حتماً متضرر می شوند.

وی ادامه داد:، اما در بحث مخاطب این را باید گفت مخاطب سینما که تقریباً بیش از یک سال است سینما را از سبد هزینه خانوارش حذف کرده است، حالا که می خواهد به سینما برود، با بلیت 2 برابر قیمت روبرو می شود. بی شک مخاطب در چنین شرایطی ترجیح می دهد که آن میزان هزینه ای که در طول سال های قبل برای 5 یا 10 بار سینما رفتن صرف می کرده، با کمتر رفتن به سینما کسر کند.

این بازی دوسر باخت است

این مدیر سینمایی با تاکید بر اینکه با توجه به شرایط فعلی همه چیز بستگی به این دارد که چه فیلم هایی می خواهد با این افزایش قیمت در سینما ها اکران شود، توضیح داد: اگر قرار باشد با فیلم های کم مخاطب و فیلم هایی که عمدتاً هیچ نگاه جدی به گیشه ندارند اکران ادامه داشته باشد که این یک بازی 2 سر باخت است چرا که هم مخاطب به سینما نمی آید و هم سینمادار ها و فعالان فیلم ها هیچکدام به درآمد درستی دست پیدا نمی کنند.

وی بیان نمود: این را هم باید به خاطر داشته باشیم که نسبت به سال 98 تقریباً 50 درصد افزایش هزینه تولید فیلم داشته ایم، یعنی اگر در سال 98 یک فیلم با قیمت 3 میلیارد تومان ساخته می شد، ممکن نبود در سال 99 با کمتر از 6 میلیارد تومان فیلم ساخت.

علم الهدی در بخش دیگری از صحبت های خود تاکید کرد: با توجه به مواردی که گفتم نمی توان گفت که این تصمیم درست است یا غلط، به نظر می رسد فعالان حوزه نمایش چه دفاتر پخش و چه سینماداران، اگر چاره ای برای افزایش قیمت ندارند، بیایند و افزایش قیمت را در طول هفته به میانگین 20 هزار تومان برسانند، به عنوان مثال در ایام عادی هفته دلیلی ندارد که قیمت بلیت سینما 40 تومان باشد، می تواند قیمت بلیت 20 یا 25 هزار تومان باشد، ساعت های خاص روز های تعطیل هم باید مد نظر گرفت، یعنی قیمت ساعت های اکران تا 4 بعد از ظهر نیز همان 20 هزار تومان باشد، ساعات پیک روی قیمت 40 هزار تومان برسد.

وی بیان نمود: سال ها است که می گویم استراتژی سینمای ایران باید به این سمت برود که هرکسی با هر میزان درآمدی که دارد بتواند به سینما بیاید، ما چاره ای نداریم که برویم به این سمت که سانس را به 2 قیمت بلیت بفروشیم، یعنی یک سالن را 3 قسمت کنیم، به عنوان مثال قسمت A را 40 هزار تومان، قسمت B را 30 هزار تومان و قسمت C را هم 20 هزار تومان بفروشیم. قبل از انقلاب اسلامی نیز قیمت لژ سینما ها با قیمت عادی فرق می کرد، یعنی قیمت لژ گران تر از قیمت صندلی های سینما بود، الان در همه جای دنیا قیمت صندلی متفاوت است، اگر فعالان حوزه نمایش به این سمت بروند و این ابزار و رفتار سنتی خود را فراموش کنند و به این سمت بروند که قیمت های متنوعی به مخاطب بدهند، می توانم با این شرط افزایش قیمت بلیت سینما ها دفاع کنم، اما اینکه همه روز های هفته همان 40 هزار تومان باشد، نسبت به افزایش قیمت مخالف هستم.

علم الهدی گفت: مساله دیگر این است که بسکمک از سالن های اصلی و خوب کشور مجهز به سیستم B سینما هستند، اگر این افزایش قیمت بلیت های سینما به این سمت برود که سینما های B 40 هزار تومان باشد و سینما های E سینما 20 تا 30 هزار تومان باشد بازهم برای مخاطب تعریف دارد، البته مشروط به اینکه واقعاً از سیستم B در سینما ها استفاده شود، البته این را باید بگوییم که سینمای ایران، چون عمدتاً سینمای آپارتمانی است، تشخیص این مساله در حوزه اکران سخت است، اما این را باید به خاطر داشته باشید که B سینما سیستم استاندارد دنیای است.

وی تاکید کرد: یک روش هایی باید به افزایش قیمت کمک کند تا مردم به صورت میانگین همان عدد 20 هزار تومان را ببینند، اما مخاطبی که پنجشنبه و جمعه ساعت 7 شب می خواهد به سینما برود، با همان قیمت 40 هزار تومان بلیت تهیه کند، اما کسی که در طول هفته به سینما می رود، نباید 40 هزار تومان پرداخت کند.

امید به پیک مخاطب، تنها برای یک سئانس!

عضو شورای سیاستگذاری گروه هنر و تجربه ادامه داد: چرخه باطل دیگر این است که همچنان منع تردد تا ساعت 21 هست، یعنی آخرین سانس می شود حدود ساعت 19، در چنین شرایط تنها یک سانس پیک مخاطب دارید که می توانید به امید آمدن مردم باشیم. این ها مواردی است که باید روی آن بحث کارشناسی شود، چرا که تصمیم های اشتباه باعث می شود همه چیز روی هوا برود.

وی توضیح داد:، اما حالا که چاره ای جز افزایش قیمت نداریم، ولی سیاست باید به سمت کمیت تعداد فروش بلیت برود نه قیمت بلیت به معنای تنها، به عنوان مثال اگر من یک سینما دارم که در میانگین هر سانس 20 نفر به سالن بیاید با قیمت 40 هزار تومانی بلیت، می شود فروش حدود 800 هزار تومان در یک روز، باید سیاست اکران به جایی برسد که به جای 20 نفر 80 نفر به سینما بیایند با قیمت 20 هزار تومان که می تواند فروش بهتری داشته باشد، پس من به عنوان یک سینمادار باید به سمت پر کردن سالن های سینما بروم.

این مدیر سینما توضیح داد: همچنین سالن هایی باید در سراسر ایران شناسایی شود که قیمت بلیت متفاوتی با سالن های دیگر باشد، مثلاً ما یک سالنی داریم که نسبت به سالن دیگر کیفیت پایین تری دارد، آن نباید همان قیمت بلیت سالن خوب رو بفروشد، یک بحث دیگر این است که ما 2 هفته اول فیلم ها را با قیمت 40 هزار تومان شروع کنیم، 2 هفته دیگر را با قیمت 30 هزار تومان و 2 هفته بعدی را به قیمت 20 تومان نمایش دهیم. یعنی هرچقدر که فیلم روی اکران بماند، قیمتش پایین بیاید، این مساله همه جای دنیا اجرا می شود و چاره ای نداریم که نگاه سنتی را به اقتصاد سینما تغییر دهیم تا مردم بتوانند به ما اعتماد کنند، نمی شود که یک فیلم الان با قیمت 40 هزار تومان اکران شود و 10 هفته بعد نیز با همین قیمت 40 هزار تومان فروش داشته باشد، برای همین است که این ابزار های اقتصادی که در دست سینمادار و تهیه کنندگان و دفاتر پخش است، باید به روز شود و دولت نیز پای خود را باید بکشد بیرون.

علم الهدی در انتها گفت: من مدافع این هستم که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نباید در حوزه قیمت گذاری بلیت سینما ها ورود پیدا کند، حوزه اقتصاد به حوزه دولت ربطی ندارد، دولت می تواند در این زمینه نظارت داشته باشد، اما ورود نداشته باشد.