نگاه به فیلم (They Say Nothing Stays The Same)؛ داستانی از بداقبالی و شرافت در دل طبیعتی سحرانگیز
به گزارش وبلاگ رابا، فیلم می گویند هیچ چیز مثل قبل نمی ماند به کارگردانی جو اوداگیری فیلمی است با چشم انداز های کارت پستالی دربارۀ یک قایقران که در میجی ژاپن زندگی می نماید. تویچی (با بازی آکیرا اموتو) سال های سال مردم را با قایقش از این رودخانۀ زیبا عبور داده است. بخش مهمی از جذابیت فیلم به شکوه طبیعت اطراف و مصاحبه های تویچی با مسافرانش برمی شود.
به گزارش وبلاگ رابا؛ اما دو اتفاق باعث می گردد که آرامش زندگی تویچی به هم بریزد. اول اینکه در همان نزدیکی ها آغاز به ساختن یک پل بر روی رودخانه نموده اند و دوم اینکه تویچی یک روز زن جوانی (ریریکا کاواشیما) را در حالیکه در رودخانه غوطه ور است پیدا می نماید و از آب بیرون می کشد. بعد معلوم می گردد که زن زنده است و به یاری احتیاج دارد. یکی از این اتفاق ها مایۀ بداقبالی تویچی و دیگری میدانی برای نمایش بزرگواری اوست. این فیلم در تمام مدت 137 دقیقه اش جریانی خوشایند و دلپذیر دارد. صحنه های بسیار زیبا و ظریفی هم در تمام طول فیلم وجود دارد؛ مثل صحنۀ نقالان دوره گرد با لباس های رنگارنگ.
اما نمایش زندگی روزمره تویچی تا حدی باعث یکنواخت شدن فیلم شده است. انگار کارگردان در موقع مونتاژ وسوسه شده است که پلان ها و صحنه های بیشتر و بیشتری را به فیلم اضافه کند. اشکال دیگر فیلم این است که شخصیت تویچی در حد یک بهانۀ شریف و خوشایند برای نشان دادن صحنه های زیبای طبیعی (با فیلمبرداری کریستوفر دویل) تقلیل پیدا نموده؛ و هر کسی هم که ربطی به ساختن پل (یا به طور کلی مدرنیته) دارد، به صورت شخصیتی زننده و ویرانگر ترسیم شده است.
چشم انداز های زیبا تا حدی می توانند نمادی از ذهنیت پاک تویچی باشند، اما وقتی فیلم می خواهد افکار درونی تویچی را به مخاطب نشان بدهد کاملا تصنعی جلوه می نماید؛ مثل صداگذاری برای افکار آزاردهندۀ تویچی یا دو سکانس مربوط به بیماری که بیشتر شبیه فیلم های زامبی محور هستند. وقتی هم که تویچی بالاخره آشفتگی های درونی اش را ابراز می نماید، فروتنی اش غیرمنتظره و دیرهنگام به نظر می رسد.
- کارگردان و فیلمنامه نویس: جو اوداگیری (Joe Odagiri)؛
- بازیگران: آکیرا اموتو (Akira Emoto)، ریریکا کاواشیما (Ririka Kawashima)، نیجیرو موراکامی (Nijirô Murakami)؛
- امتیاز: 6.4/10