توپ طلای روبرتو باجو در سال 1993 - وبلاگ رابا

به گزارش وبلاگ رابا، در چنین روزی در سال 1993 روبرتو باجو توپ طلای فوتبال دنیا را به دست آورد.

به گزارش وبلاگ رابا، روبرتو باجو 18 فوریه سال 1967 در کالدونیو در شمال شهر ویچنزا متولد شد. روبرتو بعد از 5 فرزند خانواده جیانا، والتر، کارلا، جورجو و آنه ماریا، ششمین فرزندی بود که در این خانواده متولد شد. از همان بچگی عاشق فوتبال بود. همواره به فوتبال فکر می کرد و زندگی بدون فوتبال را نمی خواست. روبی 9 ساله بود که فوتبال خود را آغاز کرد و تصمیم بزرگی در زندگی خود گرفت. در خاتمه یک بازی آنتونیو مورا او را دید و برای ملحق شدن به تیم ویچنزا در سری C از روبرتو دعوت کرد تا امیدهای باجو برای رسیدن به اهداف بزرگش بیشتر گردد.

بازی های خوب باجو در ویچنزا بسیاری از سران این تیم را تحت تأثیر قرار داد. او با درخشش، به تیم ملی زیر 16 سال ایتالیا دعوت شد تا در رده ملی هم خودش را مطرح کند. در فوتبال فقط به موفقیت فکر می کرد. بازی های خوب باجو در فصل 85-1984 در سری C باعث شد تا ویچنزا به سری B صعود کند. روبرتو در آن فصل در 29 بازی 12 گل به ثمر رساند تا نشان دهد گلزنی قهار است. صعود آنها به سری B باعث رفتن باجو به سری A همراه با فیورنتینا شد.

او نخستین فصل حضورش در فیورنتینا را به آرامی سپری کرد اما در 21 سپتامبر 1986 انفاقی تلخ برای باجو افتاد. او در بازی مقابل سمپدوریا از ناحیه زانو مصدوم شد و ادامه فصل را از دست داد. بعد از به دست آوردن شانسی بزرگ برای نشان دادن استعدادهایش دوباره مصدوم شد و نتوانست بازی کند. باجو اولین گلش در سری A را در 10 مه سال 1987 برابر ناپولی به ثمر رساند تا با روحیه ای بهتر به کار خود ادامه دهد. همه چیز خوب پیش می رفت. روبرتو باجو در فصل بعد 9 گل به ثمر رساند. او در نوامبر 1988 به تیم ملی ایتالیا دعوت شد تا در رم برابر هلند به میدان برود.

او در ادامه فصل، 17 گل در 32 مسابقه به ثمر رساند. باجو قرار بود یک یا دو هفته بعد از خاتمه فصل، جشن عروسی خود را با آندرینا برگزار کند.

فیورنتینا با بدشانسی محض نتوانست در آن سال به بازی های جام یوفا راه یابد تا باجو در حسرت بازی های اروپایی بماند. سال بعد مهم ترین حادثه زندگی باجو شکل گرفت؛ انتقال روبرتو به یوونتوس باشگاه بزرگ ایتالیایی در ازای 5.7 میلیون پوند که مبلغی بی سابقه به حساب می آمد. این انتقال باعث خشم طرفداران تیم شهر فلورانس شد تا آنها به خاطر از دست دادن باجو راهپیمایی عظیمی را در خیابان ها برگزار نمایند.

حضور باجو در جام دنیای 90 افتخاری دیگر برای او به حساب می آمد. بعد از نتایج ضعیف ایتالیا در ملاقاتهای ابتدایی سرمربی لاجوردی پوشان تصمیم گرفت از زوج اسکیلاچی - باجو استفاده کند. این دو مهاجم مقابل چکسلواکی در ترکیب ثابت قرار گرفتند و باجو بهترین گل را در این مسابقات به ثمر رساند.

ایتالیا در نیمه نهایی به مصاف آرژانتین رفت؛ یکی دیگر از تیم های مدعی جام. در این بازی باجو از ابتدا در ترکیب ایتالیا قرار نگرفت. سرمربی لاجوردی پوشان خستگی روبرتو را یکی از دلایل نیمکت نشینی او گفت. این در حالی بود که ایتالیا با شکست در ضربات پنالتی مقابل آرژانتین در نهایت به مقام سوم رسید.

باجو بعد از فراموشی خاطرات تلخ جام دنیای آغاز خوبی را با یوونتوس تجربه کرد؛ 14 گل در 33 مسابقه. باجو در آن سال با تولد اولین فرزندش در دومین روز دسامبر، فصل خاطره انگیزی را پشت سر گذاشت. او در فصل بعد نیز در 32 بازی 18 گل برای بیانکونری به ثمر رساند تا قدرت گلزنی خود را به همه نشان دهد. فصل 93-1992 بهترین فصل حضور باجو در یوونتوس بود. او همراه با یووه توانست در بازی های اروپایی شرکت کند و در 9 مسابقه 6 گل به ثمر برساند تا همراه با یوونتوس برای اولین بار قهرمانی در جام باشگاه های اروپا را تجربه کند؛ افتخاری بزرگ برای بازیکن افسانه ای ایتالیا.

باجو توانست به رکورد 100 گل در سری A دست یابد و در همان سال از سوی فیفا به عنوان بهترین فوتبالیست دنیا انتخاب و برنده توپ طلا شد.

باجو قبل از آغاز جام دنیای 1994 در ماه می با تولد دومین فرزندش جشن دیگری گرفت تا روزهای خوبش در فوتبال دنیا به یادماندنی تر از قبل گردد. ماتیا فرزند دوم باجو زمانی متولد شد که پدرش بهترین بازیکن فوتبال دنیا شناخته شد.

در جام دنیای 1994 گل های زیبای باجو و موهای دم اسبی اش طرفداران زیادی برایش آورد اما در بازی نیمه نهایی آسیب جدی دید تا پزشکان به او اجازه بازی در فینال مقابل برزیل را ندهند اما او این مساله را قبول نکرد تا بار دیگر آسیب دیدگی اش را نادیده بگیرد و در آخرین ملاقات جام دنیای حاضر گردد. این تلخ ترین حادثه زندگی فوتبال باجو بود. ضربه پنالتی او به بالای دروازه برزیل رفت تا باجو بدترین لحظات زندگی اش را تجربه کند. همین کافی بود تا برزیل قهرمان جام دنیای 1994 گردد. باجو سال ها بعد در خصوص آن ضربه پنالتی به وبلاگ رابا گفت: آن توپی که به بالای دروازه زدم، دیگر هیچ وقت بازنگشت!

اما این خاتمه ناکامی های او نبود تا باجو در یوونتوس نیز با بی مهری های مسئولان این باشگاه روبرو گردد. 8 گل در 17 مسابقه مسئولان یووه را به فکر خرید آلساندرو دل پیروی جوان و آینده دار انداخت. روبی تصمیم دیگری گرفت. او خواست که به یکی از تیم های اینتر یا میلان ملحق گردد.

انتها باجو در 6 ژانویه به روسونری ملحق شد. باجو حالا به فکر تجربه ای نو در کنار میلان بود. این انتخاب بسیار بد بود زیرا او در فکر فابیو کاپلو، سرمربی میلان تنها یک بازیکن جانشین بود. او در 28 بازی لیگ تنها 7 گل به ثمر رساند. روبی خیلی کمتر از گذشته بازی کرد تا بعد از جام دنیای روزهای سختی را پشت سر بگذارد.

در آغاز فصل بعد باجو کمی امیدوارتر شد. با بازگشت ساچی به میلان باجو تصمیم به ترک روسونری گرفت. او برای اثبات توانایی هایش تصمیم گرفت در 18 جولای 1997 به تیم نه چندان مطرح بولونیا برود. او به یاری هم تیمی هایش کنت اندرسون سوئدی، ایگور کولیوانف روسی و فونتولان ایتالیایی توانست بار دیگر به روزهای اوجش بازگردد. او در سال 1998 تصمیم گرفت دوباره به سن سیرو بازگردد اما این بار به تیم رقیب یعنی اینتر ملحق شد.

با این همه بازیکنان بزرگی همانند رونالدو، باجو، ونتولا و زامورانو نتوانستند اینتر را به جایگاهی بالاتر از هشتمی برسانند. در آغاز فصل 2000-1999 با پیوستن کریستین ویری به اینتر باجو امیدوار شد که زوج خوبی را در کنار این بازیکن پدیده تشکیل دهد.

انتها باجو بعد از گذراندن دوران نه چندان درخشان همراه با اینتر به تیم برشا پیوست تا سال های خاتمهی فوتبالش را در آنجا سپری کند؛ جایی که نزدیک خانه اش ویچنزا بود. بازی های درخشان باجو همراه با این تیم رکوردی نو را برای برشا به وجود آورد؛ حضور در سری A برای دو فصل متوالی. باجو در فصل 04-2003 به عنوان بزرگ ترین بازیکن ایتالیایی لقب گرفت تا هیچگاه نامش از فکر طرفدارانش پاک نگردد.

باجو در 16 مه 2004 آخرین مسابقش را برابر میلان بازی کرد. او در مقابل دیده هزاران طرفدار و بازیکنان و مربیان از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

روبرتو باجو در یک نگاه

تولد: هجدهم فوریه 1967

محل تولد: کالدونیو - ایتالیا

باشگاه ها: ویچنزا، فیورنتینا، یوونتوس، میلان، بولونیا، اینتر، برشا

افتخارات: نایب قهرمان جام دنیای 1994، مقام سوم جام دنیای 1990، مرد سال فوتبال اروپا 1993، مرد سال فوتبال دنیا 1993، قهرمان جام یوفا 1993، قهرمان ایتالیا (1995و 1996)

تیم ملی: 55بازی، 29گل

حضور در جام دنیای: سه دوره (1990،1994و 1998) - 17 بازی، 9گل